Zondag wordt onze 'kleine' man zes jaar. Kan je het geloven? Ik alvast niet. Ik zit nog in de ontkenfase.

Veel valt er niet te ontkennen want ook kleine jongens worden groot. Sean mag dan nog aan de smalle kant zijn en een vijf of zes jaar dragen, de mouwen... Wel ja, dat is een ander paar mouwen.

Enter de Mitch sweater. Zonder enige twijfel kent iedereen in blogland dit patroon. Het is een topper van formaat. Een gemakkelijk patroon dat goed zit en in no-time klaar is. Eentje dat de binnenkant van de kast amper ziet.

Ik nam de zeven jaar en die zit als gegoten. Nog wat aan de ruime kant maar Sean kan een baggy-look wel aan. In mijn voorraad stofjes had ik nog een superzacht stofje met 'papegaaiduikers' dat ik indertijd bij Liesellove heb gekocht. Ik kon er echt niet aan weerstaan maar had nog geen concreet project in gedachten. Tot nu.

Sean is superblij met zijn nieuwe trui. Onze 'ninja' poseerde maar al te graag. 

1 ding is zeker: dit is niet de laatste Mitch sweater die vanonder mijn machine rolt.

Er is een nieuw virus 't land... Neen, niet de griep, wel het breivirus. ;)

Deze madam heeft het vonkje doen overgaan. Sindsdien zat ik al maanden te zagen tegen mijn hubby dat ik opnieuw wilde breien. Op mijn wishlist stond dan ook een breiboek van Jules en Julie, breitoebehoren, etc. En ja hoor, met kerst heb ik eindelijk het langverwachte cadeau gekregen.

Mijn lieve schat heeft me het boek van Jules en Julie cadeau gedaan samen met het Breiboek van KVLV. Noem het laatste gerust de breibijbel.

Ik zou mezelf weer niet zijn, mocht ik niet weer in het diepe willen springen zonder eerst te kunnen zwemmen. Een simpel projectje werd het dus om opnieuw in het ritme te komen: een cirkelsjaal. Niet zomaar eentje. Een super fluffly, warme en zachte sjaal. Velen hebben het al gezegd maar echt, je zou er eens aan moeten voelen.

Breien is pure nostalgie. Mijn meme heeft het me geleerd en het is zoals fietsen. Je verleert het niet; je wordt alleen wat roestig. Een geluk dat mijn schoonmoeder naast een naaitalent ook een breitalent is. En terwijl ze dit leest, krijgt ze zeker de slappe lach. Wat hebben we samen gevloekt op die wol. Doordat ze zo harig was, kon je amper de steken zien. Ik heb zeker vijf keer alles losgetrokken en opnieuw begonnen. Als je het ritme teruggevonden hebt, is het echt rustgevend. Na een aantal avondjes breien was de sjaal eindelijk af.

Al was de sjaal voor Sean bedoeld, is het de papa die ermee aan de haal gaat. Zoonlief vindt sjaals maar niks. Papa is een warmtebron op zich maar op koude winterdagen is hij blij dat hij zo warm en zacht ingeduffeld zit. :)

Mercie liefje, dat je eens voor de lens wou staan i.p.v. erachter.

Patroon en wol: Cirkelsjaal van Katia breiwol by Mel's Draadjes

Ken je dat gevoel? Een lieve collega die toch net iets meer is dan een collega? Iemand die uitgroeit tot een vertrouwenspersoon, een vriendin, iemand waar je je altijd goed bij voelt en jezelf kan zijn. Die je verstaat, direct ziet wat er aan de hand is en je altijd op je gemak bij voelt.

Wel, ik ben zo'n gelukzak. Mijn lief collegaatje weet gerust dat ik het over haar heb.

Enkele weken geleden liet ze me even schrikken. Ze was niet op kantoor en blijkbaar enkele weken met ziekteverlof. Sinds een tweetal weekjes is ze terug paraat en hoe heb ik haar gemist. Onze fijne gesprekken, onze passie over eten (ale, zij over eten koken en ik over het opeten ;)).

Ik wou ze een hart onder de riem steken; een oppepper geven. Hoe doe je dit het beste? Door zelf iets te maken wat nog het liefst past bij haar passie: koken. Wat is ze een godin in koken; een echte keukenprinses. Je zou al watertanden als je haar bezig hoort over haar gerechtjes. Je kan trouwens al haar gerechten zelf eens maken. Klik gewoon even op haar blog en laat je verleiden door al dat lekkers. Ik kan je nu al op een blaadje geven dat mijn hubby en zij heel goed overeen zouden komen in de keuken. Er worden zelfs al recepten uitgewisseld. Jumum voor mij. 😋

Ohja, het cadeautje. Wat kan een kok(kin) beter gebruiken in de keuken dan... een schort? Essentieel, zeg ik je. Als ik al die vlekken zie die mijn hubby maakt tijdens het koken, is een schort een must.

Hop, op zoek naar een mooie effen schort en een passende quote. Nog een kleur van flex kiezen, uitsnijden met de cameo, erop strijken en done. Hieronder zie je het resultaat.

Jaaaa, toegegeven, het zou geloofwaardiger overkomen mocht mijn hubby poseren maar die staat liever achter de camera dan ervoor.

In elk geval, missie geslaagd. Gisteren werd het cadeautje overhandigd en wat was ze in de wolken. Enorm dankbaar en sprakeloos tegelijkertijd.

Geniet ervan, lief collegaatje. Je bent er echt eentje uit de duizend. Je verdient het en weet dat het met veel plezier gegeven is.😘

Schort: Blokker

Quote: Pinterest